در جای جای این مستند دروغ های تاریخی و برعمس نشان دادن حوادث و اتفاقات بدون نشان دادن کوچکترین سندی و تنها با قدرت تصویر و تکنیک مستند سازی به خورد مخاطبان داده می شود.
هرچند این مستند نسبت به مستند قبلی از همین سری بسیار ضعیف تر بوده و توجهات کمتری را به خود جلب نموده که قطعا حاصل تلاش های مستند سازان جوان در سال های اخیر است ک توانسته اند قهم و بصیرت تاریخی ملت را افزایش دهند، اما این موضوع باعث نشده نقد ها به این مستند فراموش شود.
ظاهرا این بار دروغهای تاریخی در این مستند آن چنان بزرگ و واضح بوده که صدای همکاران شبکه های فارسی زبان را نیز درآورده است.
مهرداد فرهمند خبرنگار شبکه بی بی سی فارسی در مصر و لبنان در این خصوص مطلبی نوشته که خواندن آن خالی از لطف نیست. وی در خصوص نقد قسمت اول این مستند و مقایسه های آن در خصوص جایگاه رهبری انقلاب در نزد مردم ایران نوشته:” کوچک نمایی آیت الله خمینی و بزرگنمایی دیگر بازیگران صحنه سیاست یکی از ناراستیهایی این مستند است که به چشم می آید گویا نویسندگان برنامه به یاد ندارند یا نمی دانند که ایرانیان در آن زمان چنان واله و شیدای آیت الله خمینی بودند و او چنان رهبری بلامنازع بود که کسی در برابرش عرصه ای برای ابراز وجود نداشت. یک اشاره آیت الله خمینی بس بود تا توده های مردم را به عملی کردن خواست او وادارد. او معیار حق و باطل شده بود.
یکی از ناراستیها در این مستند به آیت الله شریعتمداری برمی گردد در این برنامه به نادرستی حزب خلق مسلمان، حزبی معرفی می شود که توان آن را دارد که رقیب جدی حزب جمهوری اسلامی شود. حال آنکه قدرت و فراگیری حزب خلق مسلمان اصلا با حزب جمهوری اسلامی قابل مقایسه نبود. حتی در آذربایجان، یعنی تنها قلمرو جغرافیایی فعالیت حزب خلق مسلمان، حزب جمهوری اسلامی قدرت بیشتری داشت و بعدا هم همین هواداران آذربایجانی حزب جمهوری اسلامی بودند که حزب خلق مسلمان را از صحنه برچیدند، نه اینکه نیرویی از خارج بیاید. من و تو از این گزاره نادرست، نتیجه بسیار پرت و نادرست تری گرفته: «دو تن از مراجع شیعه در راس دو حزب سیاسی قرار می گیرند». گویی آیت الله خمینی در راس حزب جمهوری اسلامی بوده و آیت الله شریعتمداری در راس حزب خلق مسلمان.”
فرهمند در ادامه به تحریف هایی اشاره می کند که به جایگاه آیت الله شریعتمداری اختصاص دارد و می نویسد:” بزرگنمایی دیگر من و تو این است که آیت الله شریعتمداری را «بزرگترین مرجع تقلید شیعیان» معرفی می کند، گویی اصلا آیت الله خویی وجود نداشته است. پس از درگذشت آیت الله حکیم شیعیان دو مرجع بزرگ داشتند: آیت الله خوبی در نجف و آیت الله شریعتمداری در قم. پس از انقلاب البته بسیاری از مقلدان آیت الله خویی و آیت الله شریعتمداری و دیگران در ایران به تقلید از آیت الله خمینی رو آوردند و تنها مذهبیهای غیرسیاسی بودند که بر تقلید از دیگر آیات باقی ماندند.
من و تو می گوید: «خمینی مرجعیت خود را مدیون شریعتمداری بوده و در ادامه این جمله غلط، افسانه ای را تکرار می کند که آن قدر سر زبانها افتاده که برنامه نویسان شبکه به صرافت راستی آزمایی اش نیفتاده اند: اینکه آیت الله خمینی مرجع نبود و آیت الله شریعتمداری او را مرجع معرفی کرد تا با استناد به متمم قانون اساسی که به مراجع مصونیت قضائی می داد، از اعدام نجات یابد. اولا آیت الله خمینی پیش از پانزده خرداد چهل و دو مرجع بود و رساله عملیه داشت. تنها یک گواه آن، مصاحبه های متعددی است که از سالها پیش با برخی اعضای جبهه ملی آن دوران در رسانه ها منتشر شده که می گویند پس از درگذشت آیت الله بروجردی به قم می روند تا مرجع دلخواه خود را جستجو کنند. چهار مرجع در قم بوده که سه تای آنها (شریعتمداری، گلپایگانی و مرعشی نجفی) به رساله خود را به ایشان هدیه می دهند اما آیت الله خمینی می گوید بروید رساله ام را از بازار بخرید. همین هم توجهشان را جلب می کند و سبب پیوند نهضت آزادی به آیت الله خمینی می شود. ثانیا متمم قانون اساسی به مراجع مصونیت قضائی نداده بود بلکه مراجع برای جلوگیری از محاکمه آیت الله خمینی، به آن بخش از متمم استناد کردند که برای مراجع حق تعیین ناظر شرعی بر مصوبات مجلس شورای ملی تعیین می کرد و چنین استنباط کردند که بنا بر این اصل، چون نمایندگان مجلس مصونیت قضائی دارند، این مصونیت به «علمای تراز اول» نیز که این اصل آنان را در جایگاه قانونگذاری قرار می دهد، تسری می یابد. ثالثا در متمم قانون اساسی نوشته شده «علمای تراز اول» نه مراجع، آیت الله شریعتمداری و دیگر مراجع در بیانیه خود با استناد به متمم قانون اساسی خاطرنشان تردند که آیت الله خمینی در جرگه علمای تراز اول است (که بدیهی بود و نیازی به تایید نداشت) پس می بایست برایش مصونیت قائل بود. تنها آیت الله شریعتمداری نبود که این بیانیه را امضا کرد بلکه امضای تنی چند از دیگر مراجع هم زیر آن بود و نمی توان تمام اعتبار این بیانیه را نثار تنها یک تن از آنان کرد. رابعا خوانش مراجع از متمم قانون اساسی هیچگاه تایید نشد. اینکه آیت الله خمینی را محاکمه نکردند، با استناد به استباط مراجع از متمم قانون اساسی نبود بلکه شاه و مشاورانش صلاح را در محاکمه ندیدند و نخواستند بیش از این با روحانیت و هوادارانش دربیفتند.”
بنابراین گویا آرشیو سرقتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی هم نتوانسته به یاری تحریف تاریخی تلویزیون من‌وتو بیاید و این همه مستندات تنها تدروغ های آشکاری است که تنها در قسمت اول این مستند آمده است که ادامه آن را هم باید دید.
منبع : حامیان ولایت